ഗദ്ഗദം നിഴല്‍ വെയിലിനെ പിന്തുടര്‍ന്നു ..
ഇരുട്ട് വീണ പാതകളില്‍ നിന്നും,
നേര്‍ത്ത നീഹാരത്തിന്റെ അവസാനതുള്ളികള്‍
നിഴലിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക്
അടര്‍ന്നു വീണു...
പീത വര്‍ണം മറന്നു പോയ സൂര്യകാന്തികള്‍
നിഴലിനെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി...
ചടുലത നിറഞ്ഞ താളങ്ങളില്‍ നിന്നും
ചോര പൊടിഞ്ഞ മുറിപ്പാടുകളില്‍ നിന്നും,
വിരസമായ വേദനയുടെ പാഥേയം,
അവളുടെ വിശപ്പിനെ ശമിപ്പിക്കനായ് ,
വിഫലം ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...
ഒടുവില്‍ ഒന്നുമറിയാതെ സ്വയം
രാത്രിയുടെ മറവിലേക്ക് എരിഞ്ഞടങ്ങുംപോഴും
പുതിയൊരു പ്രഭാതത്തിന്റെ,
മീവല്‍ പക്ഷികള്‍ തൂവലുകള്‍ കുടഞ്ഞു
ഉയിര്തെഴുന്നെല്‍ക്കുംപോഴും നിഴല്‍,
വെള്ള കീറിയ ആകാശത്തിനു കീഴെ ഒന്നുമറിയാതെ
മറ്റൊരു ഉദയതിനെ തേടുകയായിരുന്നു...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ