2011, ഓഗസ്റ്റ് 4, വ്യാഴാഴ്‌ച

പിണക്കം...






അവസാനത്തെ മിസ്ഡ് കാള്‍...ഇനിയൊരിക്കലും ആ നമ്പറിലേക്ക് വിളിക്കില്ല...എങ്കിലും ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാന്‍ എന്തോ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല...ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്ത്..വളരെ പെട്ടന്നായിരുന്നു അവന്‍ ഹൃദയത്തോട് അടുത്തത്....ചിലര്‍ അങ്ങനെയാണ്...കുറഞ്ഞ നാളുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ പറിച്ചു മാറ്റാനാവാത്ത വിധം നമ്മോടടുക്കുന്നു...എന്തോ അവനും അങ്ങനെ ആയിരുന്നു...സൌഹൃദത്തില്‍ ഉപരി പ്രണയത്തിന്റെ നൂലാമാലകള്‍ ഒരിക്കലും അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഉണ്ടായിട്ടില്ല...മനസ്സ് വല്ലാതെ വിങ്ങുന്നു..മറ്റാരെക്കാളും അവനു തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു....എന്നിട്ടും...


        "രേഖേ കഴിക്കുമ്പോ കൂടി ഈ കുന്ത്രാണ്ടം കയ്യീന്ന് വയ്ക്കാന്‍ വയ്യേ നിനക്ക്...ഇരുപത്തി നാല് മണിക്കുറും ഈ മൊബൈലും കുത്തി പിടിച്ചിരുന്നോ..."അമ്മയുടെ വഴക്ക് കാതില്‍ വീണിട്ടും കേട്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു...ചിന്തകള്‍ മുഴുവന്‍ അവനെക്കുരിച്ചായിരുന്നു...


           എത്ര വട്ടം തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നില്ല...നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത് വച്ച സൌഹൃദം..ഒടുവില്‍ പെട്ടന്ന് ഒരു നാളില്‍ ഒരു ഗുഡ്ബൈയും പറഞ്ഞ് അവന്‍ എത്ര പെട്ടന്ന് അകന്നു പോയി...?ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടാവുമോ തന്നെ കുറിച്ച് എപ്പോഴെങ്കിലും...?
         "ഈ കുട്ടിക്ക് സൂര്യന്‍ തലയ്ക്കു മേലെ വന്നിട്ടും യെണീക്കാരായില്ലേ?...നാളെ വേറൊരു വീട്ടില്‍ ചെന്ന് കേറേണ്ട പെണ്ണാണ്‌...അപ്പഴും വളര്‍ത്തു ദൂഷ്യം എന്നും പറഞ്ഞ് കുറ്റം മുഴുവന്‍ നിക്ക് ആവും.."അമ്മയുടെ പുലമ്പല്‍ അസഹ്യമായപ്പോള്‍ അവള്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു...ഒന്നിനും ഒരു ഉത്സാഹവും തോന്നിയില്ല... "രേഖേ ക്ലാസ്സില്‍പോവുന്നില്ലേ നീ ഇനീം അവിടെ എന്താലോചിച്ചു നിക്ക്വാ??" അച്ഛനും തുടങ്ങി...
അവനെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു വല്ലാത്ത നെഞ്ചിടിപ്പ്...എത്ര വിളിക്കില്ലെന്നു കരുതിയാലും വിളിക്കാതിരിക്കാന്‍ തനിക്കാവില്ലെന്ന് അവള്‍ക്കറിയാം..."താങ്കള്‍ വിളിച്ച നമ്പര്‍ ഇപ്പോള്‍ പ്രതികരിക്കുന്നില്ല ...ദയവു ചെയ്ത് പിന്നീട് ശ്രമിക്കുക..."ആ സബ്ദം കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ മൊബൈല്‍ എടുത്ത് ഒരേറു കൊടുക്കാന്‍ തോന്നി...
അവന്‍ എന്തിനായിരുന്നു വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് തന്നെ ഇത്ര കുത്തി മുറിവേല്‍പ്പിച്ചത്...തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റുള്ളവരെ പോലെ അവനും താന്‍ ഒരു തമാശ ആയിരുന്നോ...? അവളുടെ ചിന്തകള്‍ ഇടറുകയായിരുന്നു...ഇല്ല എന്നെങ്കിലും അവന്‍ തന്നെ തിരിച്ചറിയും ...സ്വയം ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു...വ്യര്‍തമാനെന്നരിഞ്ഞിട്ടും...


***********************
           മനസ്സു ഇരമ്പുന്നു കടല്‍ പോലെ...ചക്രവാളത്തില്‍ നിറം പകര്‍ന്ന് സൂര്യന്‍ അകലെയെങ്ങോ അഴ്ന്നാഴ്ന്നു പോയി..
കടല്‍ കാത്തിരുന്നു സൂര്യന്റെ തിരിച്ചു വരവിനായി...പ്രതീക്ഷയോടെ...!!!അകലെയെങ്ങോ തന്റെ പ്രിയകൂട്ടുകാരനായി അവളും കാത്തിരുന്നു...

4 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. ഷാജി രഘുവരന്‍2011, ഓഗസ്റ്റ് 10 2:49 AM

    ചില െസൗഹൃദ ങ്ങള്‍ അങ്ങിനെയാണ്

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. manassil ninnum maaychu kalayaan orikkalum kazhiyaatha sauhridangalkku njan ithu samarppikkunnu...

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  3. ചെറിയ കാരണങ്ങള്‍ മതി ചില നല്ല സൗഹൃദങ്ങള്‍ തകരാന്‍..............പക്ഷെ അത് നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന നൊമ്പരം വളരെ വലുതായിരിക്കും.............

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ