ഡിസംബര്‍ നീ പോവുകയാണ്..
ചിലപ്പോഴൊക്കെ മഞ്ഞു
മൂടിയ താഴ്വാരങ്ങളില്‍
നിന്റെ നേര്‍ത്ത കമ്പളം
പിഞ്ഞി കീറിയത്
ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നിരുന്നു.
ബാക്കിയായ മണിക്കൂറുകളെ
നോക്കി നീ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടതും
നിന്നില്‍ അണഞ്ഞ
ജ്യോതിയില്‍ ഒരു കണ്ണു
നീര്‍ തുള്ളിയുടെ വെളിച്ചം
ബാക്കി വച്ചതും...
നീ തന്ന നോവിന്റെ
നിനവ് മായ്ച്ചു കളയാന്‍
നാളെയൊരു ജനുവരി
പിറക്കുമ്പോള്‍
ദില്ലിയുടെ തെരുവോരങ്ങളില്‍
അവള്‍ തേങ്ങുന്നുണ്ടാവാം
ഒരു പക്ഷെ എന്റെ പ്രിയ
സഹോദരിയെ നീ
തിരിച്ചു തന്നിരുന്നെങ്കില്‍
ഡിസംബര്‍ നീ എനിക്ക്
പ്രിയപ്പെട്ടവളാകുമായിരുന്നു...
യാത്ര ചൊല്ലട്ടെ ഞാന്‍
പഴയൊരു സുനാമിയുടെ,
പുതിയൊരു ജ്യോതിസ്സിന്റെ
കണ്ണുനീര്‍ കൂട്ടില്‍ നിന്നും....
ഡിസംബര്‍ ഇനിയെങ്കിലും
ഇങ്ങനെ നീ പിറക്കാതിരിക്കുക
എങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷെ
ഡിസംബര്‍ നീ എനിക്ക്
പ്രിയപ്പെട്ടവളാകുമായിരുന്നു...
